Π ροέρχεται από την οικογένεια των Αστεροειδών και η συγκομιδή της γίνεται στα τέλη της άνοιξης με αρχές του καλοκαιριού. Είναι γνωστή από τον 4ο αιώνα π.Χ. όπου οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τη χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία πεπτικών και ηπατικών προβλημάτων. Σύγχρονες κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τη θεραπεία χολικών δυσλειτουργιών και συμπτωμάτων.

Είναι πλούσια σε βιταμίνες Α, Β1, Β2, νιασίνη, βιταμίνη Κ και C. Χάρη στην περιεκτικότητά της σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία, εκτός από το πεπτικό, βοηθάει στη ρύθμιση της κακής χοληστερίνης, μειώνει τον κίνδυνο διαφόρων ειδών καρκίνου (έντερο, στήθος, προστάτης), τονώνει το ανοσοποιητικό, είναι ευεργιτική για το νευρικό σύστημα και τα οστά και ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση.

Τα 100g αποδίδουν 47 θερμίδες και περιέχουν :

• 0 γραμμάρια λίπους
• 10,5 γραμμάρια υδατανθράκων
• 3 γραμμάρια πρωτεΐνης
• 5,4 γραμμάρια φυτικές ίνες

Ο πιο σύνηθες τρόπος μαγειρέματος της αγκινάρας, στην ελληνική κουζίνα, είναι ως λαδερό μαζί με πατάτες και άλλα λαχανικά. Μπορεί να μαγειρευτεί και με κρέας, να συνοδεύσει ως βραστή σαλάτα καθώς και να παρασκευαστεί ως τουρσί.